Een burn-out van binnen uit

Voor alle therapeuten, coaches en andere begeleiders van het team Afhangen. Vooral voor degenen die willen weten hoe een burn-out er van binnen uitziet.

Dit is het verhaal van Loes. Zij werkte bijna 25 jaar bij de politie in diverse functies waaronder die van politieagent en recherche-assistent.

“Twintig jaar geleden, schaatste ik samen met mijn schaatsmaatjes op het meer van de Weissensee de 200 km. Diezelfde avond danste ik de sterren van de hemel, nog vol van de endorfine die door mijn lijf gierde. Ik was nogal verslaafd geraakt aan dat stofje. Drie maanden daarna raakte ik overspannen, zoals dat toen werd genoemd.

De bedrijfsarts hanteerde een lijst waarop stond hoe lang iemand ziek ‘mag’ zijn. Voor overspannen zijn stond drie maanden. Veel later besefte ik dat het een burn-out was en nog eens tien jaar later noemde ik het geen eerste, tweede of derde burn-out meer. Het duurde nog langer voordat ik het kon opbrengen om te zeggen dat ik sinds mei 2003 niet meer ben hersteld van een burn-out.

Ik heb mijzelf totaal uitgeput, fysiek én mentaal. Het lukte mij niet om te zeggen dat ik niet meer kon en raakte keer op keer verstrikt in communicatiestoornissen met mijn leidinggevenden. Zij speelden in op mijn ijzersterke wilskracht. Ik was toch die stoere, krachtige politievrouw die niet opgaf? Ongetwijfeld herkennen jullie dit allemaal – brandweer, defensie, zorgmedewerkers en collegae politiemensen – als geen ander. Volhouden, doorgaan en vooral niet laten zien dat je niet meer kunt. Want je kunt het!

De politie heeft er veel aan gedaan om mij weer op de rit te krijgen. Een psycholoog van de Gezonde zaak stuurde mij door naar de fysiotherapeut om mij te helpen trainen. Als ik 200 km kon schaatsen, moest ik toch zeker de 100 km kunnen halen? Het werkte precies averechts. Ik raakte meer en meer uitgeput. Toen ik aan een nieuwe sportinstructeur uitlegde dat ik pap in mijn benen had en nauwelijks nog energie had om te sporten, zei hij kortaf: “Mijn benen willen ook wel eens niet”. Hij draaide zich om en gunde mij verder geen blik waardig.

Ondertussen had ik twee nieuwe ontdekkingen gedaan. Ten eerste dat ik hoogsensitief (HSP) ben en ten tweede: spiritualiteit. Het lukte mij niet de wereld van ‘het hogere’ te combineren met mijn baan bij de politie. Ik raakte verstrikt in twee werelden. De inmiddels chronische vermoeidheid verstoorde mijn pogingen een baan buiten de politie te vinden. Zo hobbelde ik doodmoe door van burn-out naar burn-out.

Tien jaar nadat ik voor het eerst door mijn hoeven was gezakt, ontstond er een krachtmeting tussen politie en UWV. Hoe en volgens welke regels kon de politie mij weer aan een baan helpen? Als een speelbal zat ik in het midden van deze strijd die drie jaar duurde en die mij beroofde van mijn laatste greintje stressbestendigheid. Collega’s die in eenzelfde gevecht zaten, gooiden de handdoek in de ring en namen zelf ontslag. Maar ik… Ik gaf mij pas gewonnen toen mijn verzet compleet, maar dan ook compleet gebroken was.

Wij, therapeuten en coaches, werken allemaal met wat we geleerd en ervaren hebben. Als ervaringsdeskundige burn-out (binnen de politie) ‘werk’ ik nu als coach. (Zie ook: https://www.detuinvanloes.nl/) Hiervoor put ik uit een enorm reservoir van opgedane levenswijsheid en kennis. Het pad naar overgave leidde mij uiteindelijk naar het diepst in mijzelf. Ik leerde mijzelf beter kennen, werd liefdevoller naar mijzelf toe. Ondertussen bleef ik kijken naar de spiegel die mij continu voorgehouden werd. Wie ben ik? Wat doe ik? En wat gebeurt hier waarmee ik mijzelf kan ontwikkelen?

Hoe kan jij zien of iemand zichzelf voorbijloopt? Hoe reik je iemand de hand die zelf het overzicht van wat er speelt is kwijtgeraakt?

Weet jij hoe het voelt om als zieke werknemer door leidinggevenden en UWV niet geloofd te worden? Keer op keer de opdracht te krijgen om toch maar weer te proberen aan de slag te gaan? Heb jij ervaren hoe het is om als een lastig kind te worden beoordeeld, omdat ze niet mee wil werken, iemand die de kantjes ervan af loopt? Want je doet toch ook leuke dingen, werd er dan gezegd. Is er tegen jou, op jouw absolute dieptepunt, ook gezegd: ‘Waarom neem je geen ontslag?’ Ken jij de wanhoop als niemand jou begrijpt of ondersteunt?

Weet jij hoe het voelt om een laag zelfbeeld te hebben en dat uit alle macht verborgen te houden? Weet jij wat het betekent als je doodsbang bent voor afwijzing? Kun jij achter de woorden van jouw cliënt, ‘Ik wil niet meer’, horen wat iemand werkelijk bedoelt, namelijk: ‘Ik kan niet meer’? Kun jij daarvoor medeleven en begrip tonen?

Mijn burn-outs heb ik beschreven in Held op geitenwollen sokken. Het boek leest alsof je zelf door al die diepe processen heengaat. Weten dat je een andere weg moet inslaan. Voelen dat het lichaam beduidend meer tijd nodig heeft om tot bezinning te komen dan iedereen om je heen jou gunt. Aanvaarden dat alle vastgeroeste overtuigingen en conditioneringen opgeruimd moeten worden. Het vergt veel tijd, geduld én volharding om het geleerde van het hoofd naar het hart te laten stromen. Dankzij het vertrouwen in mijzelf is het mij gelukt om mijn zielsverlangen naar een transformatie in mijn leven vervullen.”

Held op geitenwollen sokken is bij Bol.com en Bookspot.nl verkrijgbaar voor € 23,45. Maar elk teamlid van Afhangen kan het bij mij kopen voor een tientje (excl. € 3,- verzendkosten).